De fleurige kant van Black Lives Matter
Met zijn soloshow brengt de Ghanese kunstenaar Raphael Adjetey Adjei Mayne een hommage aan de veerkracht van de zwarte cultuur.
Raphael Adjetey Adjei Mayne, een Ghanese kunstenaar die in Keulen neerstreek, is in korte tijd uitgegroeid tot een fenomeen. Het portret van de dichteres Amanda Gorman dat hij eind januari op Instagram postte, ging de wereld rond.
Op dezelfde manier beeldde hij Kamala Harris af, bij haar eedaflegging als vicepresident: herkenbaar, maar met weglating van individuele gelaatstrekken. Zo schetst Mayne de contouren van een krachtige zwarte generatie, die trots en strijdvaardig naar de toekomst kijkt en daarmee een voorbeeldfunctie opeist.
Jonge woelwaters
De Antwerpse galerie Geukens & De Vil stond al eerder in contact met de Ghanese kunstenaar. Door corona werd zijn Europese debuut tot twee keer uitgesteld. Maar de solo The joy of my skin kwam er, en wel op het juiste moment. Maynes engagement kleurt positief. Nu Black Lives Matter telkens weer opflakkert en vooral beelden van pijn en agressie etaleert, wil hij niet focussen op negativiteit, maar op zelfbewustzijn en levensvreugde.
Mayne springt speels met de lockdown om. De kartonnen doos van een Amazon-pakket werd zijn canvas voor een onorthodox schilderij
De portretten van groepjes en individuen, vooral van vrienden en familieleden in Accra, mijden elke anekdotiek. Ze tonen vaak jonge woelwaters. Zoals in 'Election year': op de rug gezien, vrolijk bewegend, met opvallende contrasterende sandalen. Aan het schilderij zijn krabbels en kindertekeningen toegevoegd. Elders zit een jongen onderuitgezakt op een paarse plastic stoel. In 'Look at me' lijkt een jongeman met rastakapsel ons zelfbewust aan te kijken. De jeugd staan hier voor de toekomst, voor het ongeschreven blad: hun weg ligt open.
Innemend nonchalant
'Hope this house is not for sale' rakelt jeugdherinneringen op aan groezelige buitenwijken met vervallen panden. De vrolijke bloemenweelde die telkens terugkeert als achtergrondmotief hoort volgens Mayne onlosmakelijk bij portretkunst. Bloemen brengen een eerbetoon: hun groeikracht en het optimisme waarvoor ze symbool staan, stralen af op de geportretteerden.
Maynes kunst is op een innemende manier nonchalant. Hij werkt op geverfd canvas, dat hij niet opspant of laat inlijsten. De droomkleur blauw geniet duidelijk zijn voorkeur. Op een ingenieuze manier verweeft hij in zijn voorstellingen gestikte en geschilderde elementen. Mayne recycleerde in zijn Ghanese jaren fleurige Afrikaanse waxstoffen en pittige prints die hij bij lokale ontwerpers kon ophalen en schafte zichzelf een naaimachine aan. Intussen biedt hij vanuit zijn eenmansatelier in Keulen ook een eigen kledinglijn aan.
En kijk hoe speels hij met de lockdown omspringt. De kartonnen doos van een Amazon-pakket werd zijn canvas voor een onorthodox, collageachtig schilderij, waarin zelfs een streepje tape als motief mocht opduiken.
Mening
Dit artikel sprong er voor mij direct uit, niet alleen vanwege de opvallende kleuren, de speciale combinatie van kleuren en het buitengewone uiterlijk, maar ook door het actuele thema. Black Lives Matter, een internationale beweging die opkomt tegen alle vormen van geweld tegen mensen van kleur, is sinds mei 2020 (opnieuw) een feit en er vonden weer vele protesten plaats. Vaak lieten deze beelden pijn en agressie zien, maar de kunstenaar wou zich niet focussen op negativiteit, maar op zelfbewustzijn en levensvreugde. Die boodschap vind ik zeer aangrijpend.
Qua uiterlijk vind ik de portretkunst zeer mooi. Ik vind het knap hoe hij de gestikte en geschilderde elementen met elkaar combineert. De personen die op het portret staan zitten of staan meestal erg nonchalant. Dat past ook met de manier waarop hij zijn werk presenteert. Namelijk op geverfd canvas dat hij niet opspant of laat inlijsten. Blauw is opvallend de kleur die vaak terugkomt in zijn kunstwerken.